This is iT

Natutuwa si Devon sa pagkaka-kita sa mga dating kasama sa Camp. Lalo na ng Makita muli ang kaibigang si Fretzie.. Naging tour guide ng mag-kapatid si Devon nang umagang iyon. Pero kailangan din nilang mag-hiwalay dahil sa kailangan na nina Fretzie na puntahan ang mga kasama nito. Si Ivan ayaw pa sanang umalis, kaso no choice siya, dahil ang mismong instructor nila ang nagpapa-tawag sa kanilang mag-kapatid.

Ivan: See you when I see you?

Devon: Yeah.. Take care guys!!! I'm really happy na nag-kita tayo ulit!

Fretzie: same here Friend!

They wave goodbye to each other. Naka-tayo lang si Devon sa pwesto nyang iyon at hinintay na mawala sa paningin nya ang mag-kapatid. Wala pa rin talagan nagababago. Ngunit ng maalala nya ang isang tao, binawi rin nya ang sinabi sa sarili. Napatili naman si Devon ng may boglang yumakap sa kanya mula sa likuran. Kinabahan siya nung una, pero ng Makita ang suoot nitong bracelet, inipon ni Devon ang buong lakas nya, at inapakan ang paa ng taong yumakap sa kanya. Agad namang binawi ng kung sino mang yumakap sa kanya ang mga kamay nito at nagtatalon sa sakit dahil sa ginawa ni Devon.

Andrew: Talaga bang nursing ang kinukuha mong course? Mas mukhang mapapatay ang pasyente mo, kung ganyan ka!

Reklamo sa kanya ng taong ngayon ay namimilipit sa sakit ng paa.

Devon: Anu namang tingin mo sa mga pasyente ko, katulad mong basta na lang nangya-yakap?

Andrew: OO! Marami sila! Lalo na kung hindi napapa-inom ng gamut!

Hahampasin nya sana ito ng bag, kungdi lang ito umiwas at lumayo sa kanya ng kaunting distansya.

Devon: Hoy! Anung akala mo sakin, sa Mental Hospital magta-trabaho? Hindi ko kakayanin ang mga kapatid mo dun! Sayo pa lang nga, nagtwe-twenty-two na ang linya ng noo ko, dun pa kaya sa tribo nyo?

Nag-simula na syang lumayo sa taong kausap nya ng bigla siya nitong yakapin ulit sa kanyang likuran.

Andrew: Baby, wag ka ng magalit! Naglalambing lang naman ako. Alam mo namang, ilang buwan din tayong hindi nag-kita. Miss lang kita, okay!

Hinigpitan pa nito ang pagkaka-yakap nito sa kanya. At maya-maya ay kina-kantahan na siya nito. Pag-dating sa ganung bagay, hindi na nya matitiis pa ang taong ito. He knows her weaknesses.pinaharap siya nito.

Andrew: Forgiven?

Devon: anu pa ba magagawa ko?

Andrew: Hey! Wag ka ngan ngumoso dyan! Baka sabihin ng nakaka-kita sa atin, nag-aaway tayo..

Devon: Ewan ko sayo!

Andrew: alam ko na! Treat na lang kita, same place?

Devon: Libre? Ibang usapan na nyan! Cge go ako dyan!

Sabay nilang tinaahak ang palabas ng University na iyon! Hawak kamay sila habang ina-awit ang kantang inawit ng lalaki kay Devon kanina. Marahil ay masaya ang dalawang nilalang sa muli nilang pagki-kita. Ngunit hindi ang taong kanina pa sa kanilay, nag-mamasid.

James: are they that too showy about their relationship? They don't even care if someone might be watching or eavesdropping to their conversations! And that guy!

Galit ang nararamdaman ni James sa mga oran na iyon. Habang pinag-mamasdan ang dalawang nilalang na kani-kanina lang ay binabantayan nya mula sa malayo. Hindi naman sinasadya ni james na marinig ang lahat. Aksidente lang ang pag-punta nya sa lugar an iyon, dahil hinahanap nya ang cafeteria ng University. Wala na siyang gana! Anger flooded his whole being. Seeing that king of sweetness Devon and his "boyfriend" is sharing a while ago. He's the same man, he saw months ago. To whom Devon said those sweet words he always dreamed of to be for him alone.

Chapter 17

Nag-aalala na si Lyra para sa kapatid. Isang lingo na itong lagging gusting mapag-isa. Napansin nya ito simula ng manggaling ito sa Dance Competition na sinalihan nito. Alam nyang nalulungkot ito sa pag-katalo ng grupo nito sa naturang kompetistyon. Pero she can feel its more than that! Di lang nya masigurado kung anu at bakit. She really need to talk to him.

Lyra: (knock knock) James, can we talk?

James: I'm tired sis! I need to rest.

Lyra: you can do that after we talk.

James: is that too important that I need to skip my sleep just to have that talk with you?

Hindi na sumagot pa si Lyra, pumasok na lang siya sa kwarto ng kapatid para hindi na tumagal.

James: Speak! Make it fast, oaky?

Lyra: what's with you, brother?

James: Huh?!

Lyra: I've notice, that there is something wrong about you, these past few days. Are you still after you're lost in the competition?

James: of course not!

Lyra: then why are you acting weird?

James: I'm always weird! I am weird!

Lyra: is it something that concern about that nurse in the hospital?

Angulat si James at natameme sa sinabi ng kapatid. Nakita ito ni Lyra at dun nya napa-tunayan na may mas malalim pa ngang dahilan sa mga kinikilos ng kapatid. Samantalang si James naman ay walang balak aminin sa kapatid ang totoo.

James: Ofcourse not! After that incident at the hospital, I've never see her again. And I don't want to see her anymore!

Lyra: are you saying the truth? Or you're just hiding it from me? C'mon brother, I'm your Sis. I'm here to help. Ut's better if you really wan to forget about here, better express your feelings more often, so that it will be easy for you to move on.

Sa sinabi ng kapatid, parang nang-hina ang mga tuhod ni James at tuluyan ng napa-upo sa kama nya. Agad naman nilapita ito ni Lyra.

James: I saw her! I saw her with that guy!

Pag-amin ni James sa kapatid. Nararamdaman ni Lyra ang pangi-nginig ni James. She knows that pinipigilan lang ng kapatid ang pag-iyak.

Lyra: When did you see her and where?

James: At the University where the competition was held. I never thought I would see her with him. They're so sweet. The guy even hug her ang sing her favorite song. Then walked holding each others hand. She's so happy! I can see it in her eyes! I thought I am the only one who can make her smile that way.

Lyra: just let her go! If she's happy with him let her be!

James: I know! I did that ever since I that day! But why is it I can't breathe at that very moment seeing and hearing how they talked with each other. But why do I feel so damn jealous when he is hugging her? Why can't I moved my body and run away from that place so that I won't see them showing and making each other feel so important and loved?

Lyra: You loved her that much, I suppose. But how about Annie? Didn't you tell me before that you are starting to like her?

Ngumiti si James ng mapait. At dahil dun alam na ni Lyra na hindi totoo ang sinabi ng kapatid nya noon.

James: from the very beginning, what I feel for Annie, is just about being friends with her. And nothing more! Annie have lots of good quality and anybody would fall for her easily because of those traits of her. That's why I can't understand why I can't fall forher and forget about my feelings for Devon!

Dahil sa sinabi, hindi na mapigilan niJames ang kinikimkim na kalungkutan. Tuliyan na siyang bumigay sa mga emosyong naka-kulong sa kanyang kalooban. Si Lyra naman, hindi malaman kung paano aaluin ang kapatid. Pero sa mga oras na iyon, hindi lang si James ang lumuluha. Ganun din ang isang taong nagmamahal sa kanya ng lubos simula pa lang na hindi sinasadyang napa-kinggan ang mga sinabi nya sa kapatid.

 

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Di malaman ni Annie, kung lalakad o tatakbo palayo sa lugar na iyon. Nabitiwan na nya lahant ng dala-dala nyang pasalubong par asana kay James. Nalaman nya mula sa daddy nito na mukhang hindi maganda ang kalgayan nito dahil sa palagi itong nagku-kulong sa kwarto. Kaya naman pinili nyang lumiban muna sa usapan nilang magka-kaibigan at bisitahin ang binata. Ngunit hindi nya inaasahan ang maririnig mula ditto. Hindi nya sinasadya na mapa-kinggan ang lahat. Papasaok na sana siay sa kwarto nito dahil naka-bukas ang pinto. Ngunit napa-tigil ito ng mapa-kinggan ang usapan nito at ng kapatid na si Lyra. "from the very beginning, what I feel for Annie, is just about being friends with her. And nothing more! Annie have lots of good quality and anybody would fall for her easily because of those traits of her. That's why I can't understand why I can't fall forher and forget about my feelings for Devon!" paulit-ulit na naririnig ni Annie sa kanyang isipan ang mag sinabing iyon ni James na lalo lang nagpalakas sa daloy ng mga luha nya.

Annie: kung sino pa ang hindi ko inaasahan ay siya pa pala ang makaka-agaw ko sa pagmamahal mo James! Pero bakit ganun ka sakin pag-tayo ang mag-kasama? Bakit?

Gusto sanang isumbat ito ni Annie sa binata ngunit wala siyang lakas ng loob para gawin iyon. Masyadong masakit para sakanya ang nalaman na simula pa pala sa una, ay siya lang ang nangangarap ng pang-habang buhay para sa kanilang dalawa.

Annie: hindi ako papayag! Ako si Annie Alegre ay sumusumpa na gagawin ang lahat wag lang mapunta sa Devon na iyon si James. Kung kailangan kong nakawin ang pagmamahal mo James mula sa babaeng iyon gagawin ko! Kung kailangan kong maging si Devon para lang mahalin mo, gagawin ko! Kamatayan ko lang ang hahadlang sa habang-buhay nating pagsasama James Greene! Ako lang ang para sa iyo. At ikaw ay parang lang sa akin!

Unti-unting sumilay sa mga labi ni Annie ang isang ngiti. Isang ngiti na hindi nana-isin ng sinuman na Makita.

Chapter 18

Napaka-raming pasyente ng araw na iyon sa ospital kaya kahit silang mga OJT lang ay napapa-sabak sa medyo komplekadong trabaho. Nag-aangalan na ang ilang kasamahan ni Devon sa pinapagawa sa kanila. Pero para sakanya, its her pleasure na pag-silbihan ang tanang pasyente sa ospital na iyon. Maya-maya narinig nya na tinatawag ang pangalan nya sa intercom ng ospital na iyon. Nagtataka man, pumunta na rin siya sa lugar na binaggit ng babaeng nag-salita.

Devon: Sinu naman kaya iyon? Dadalaw sa akin? May sakit ba ako?

Tanung ni Devon sa sarili. Nagulat man, tuloy-tuloy na pumasok si Devon sa kwartong iyon. Si Annie Alegre ang taong dumalaw sa kanya. Pero bakit? Anung meron?

Annie: Devon, pasensya ka na kung naistorbo kita sa trabaho mo.

Sasagot sana siya ditto na okay lang, ngunit maagap siya nitong naunahan at muli pang nag-salita.

Annie: alam ko namang sasabihin mo na okay lang sayo. Kahit alam kong hindi at gusting-gusto mo na akong playasin sa ospita na ito. Pero bago mo ako paalisin hayaan mo munang sabihin ko sayo ang pakay ko dito.

Devon: hep! Hep! Teka tekalang Annie, hindi kita masyadong maintindihan pwe-

Annie: Kaya nga makinig ka!

Sigaw nito sa kanya na nagpa-gulat sa kanya. Mukha namang na-realize nito ang ginawa. Huminga muna ito ng malalim pag-katapos ngumiti sa kanya ng pagka-tamis tamis. At walang kagatol-gatol na sinabi.

Annie: Stay Away From My James!

Tama ba ang dinig nya dito? Sinabi ba talaga nito na "MY James". Inaangkin nap ala nito ang binata. Sabagay, base naman sa kinilos ng dalawa noong nasa ospital pa si James ay malalaman mo na kung anu ang namamagitan sa mga ito. Natigil pa ang kanyang pag-iisip ng muli itong mag-salita.

Annie: Narinig mo ba ako Devon? Stay Away from My James! Wag na wag ka nang lalapit sa kanya! Never again! Ginugulo mo ang matahimik naming buhay!

Devon: sandali lang, Annie

Annie: Ms. Annie. Hindi tayo close para tawagin mo ako sa first name basis.

Natigilan si Devon sa sinabi ng kausap nya. Eto ba talaga ang Annie na nakilala nya sa Camp a year ago? Nasaan na ang sweet personality nito? Ang mga ngiti nito ay parang kaka-iba. Ngiting mas nagdudulot sa kanya ng takot kesa saya.

Annie: what? Speak up! Wala ka bang dila or whatever? O baka naman hindi ka nakaka-intindi ng English? Gosh naman! Anu-

Devon: naiintindihan kita! At pwede ba, wag mo kong maliitin! Nag-aaral ako at may pinag-aralan ako na sa nakikita ko eh, wala ka!

Annie: Aba't may tapang ka rin palang tinatago anu? Sabi ko na nga ba at pawing pang-front mo lang ang mga kabaitang pina-pakita mo sa lahat!

Devon: bakit? Paano mo nasabi yan? Ganyan din ba ang ginagawa mo huh, Annie? Ang mag-kunwaring mabait at sweet pero yun pala

Annie: yun pala anu? Anu Devon? Yun pala pareho, puro pagku-kunwari?

Devon: wag mo'kong itulad sayo Annie. At tungkol sa sinasabi mo kanina, hindi mo man sabihin kung sino ang tinutukoy mo sa "MY BOYFRIEND" tyhing mo, alam ko ang tinutukoy mo ay si James. At anu ba ang sinasabi mong ginugulo ko ang matahimik nyong buhay? Eh, hindi ko na nga nakikita ang boyfriend mo at kahit ikaw. At kung sakali mang mag-kita kami. Wag akng mag-alala. Hinding –hindi ko siya papansinin ni kaka-usapin. Masay ka na? o baka naman may gusto ka apng idagdag. Sabihin mo na at marami pa akong dapat unahin kesa sayo.

Hindi na pinigilan ni Devon na mag-taray sa kausap total, mukhang wala naman silang mapapag-usapan sa matinong paraan.

Annie: (tawa) You're really something Ms. Samaniego. Isang something na hindi ko maintindihan kung bakit pinag-aksayahan ng panahon ng boyfriend ko noong nasa camp pa tayo.

Nagulat si devon sa sinabi ni Annie.

Annie: wag kang mag-alala Ms. Samaniego. I really don't know yet the whole story. Pero alam ko na kung saan man nag-simula ang lahat ng ito ay wala iba kundi sa camp. Doon ka lang naman unang nakilala ni James, di ba?

Devon: pwede abng umalis ka na An- Ms. ALegre.

Annie: You don't need to rell me that. Aalis na rin ako. Tapos na ako sa sadya ko sayo. Pero one thing, Ms. Samaniego, sa oras na Makita ko kayo ng boyfriend ko na nag-uusap, hindi mo magu-gustohan ang kaya kong gawin sayo.

Bago ito umalis, lumapit pa ito at humalik sa kanyang pisngi. Sabay bulong sa kanya.

Annie: Hope our path will not meet again.

At tuluyan ng lumabas sa kwartong iyon si Annie. Si Devon naman ay napa-kapit sa bangkong malapit sa kanya. Kanina pa nanginginig ang mga tuhod nya sa hindi nya malamang dahilan. Buti na lang at nakaya nyang paki-harapan ang babae. Takot sya! Takot ang nararamdaman nya sa mga oras na iyon. Sana nga hindi na sila mag-kita pa! sana nga.

Chapter 19

Tatlong lingo nang lumalabas sina Annie at James. Pero sa tatlong lingo na ito ay palaging si Annie ang nagyayaya. Gusto man nyang tanggihan ang dalaga pero nahihiya naman siyang gawin ito. Minsan na nyang in-open up ang nararamdaman nya sa palagi nilang pag-labas ni Annie sa ate nya. Pero sabi lang nito sa kanya.

Lyra: James, if you really want to forget about her, youu must try dating someone who's worth of your time. Annie is a good girl. And I think she really likes you.

James: but is it not that bad on her part if she learns that I can't repay her feelings with the same she is expecting from me?

Lyra: just try it James. Ther's no harm in trying. No one can tell what might happen between the two of you. What if, she's really the one?

Nailing na lang si James nang maalala nya ang sinabing iyon ng ate nya. Pero what if nga? That night, siya naman ang nag-yaya kay Annie na lumabas. Sa isang high class restaurant siya nag-pa reserve ng gabing iyon. Pero ito ay para klarohin na ang lahat kay Annie. Ayaw nyang paasahin pa ang dalaga. Mabait ito at sa tingin nya ay hindi ito nararapat para pasakitan. So tonight, he will ask Annie, to stop sa pag-invite sa kanya na lumabas sila. Dahil kung talagang gusto nyang kalimuta si Devon, ayaw nyang mang-gamit ng iba at it take for granted ang anumang nararamdaman nito para sa kanya.

James: Sorry Annie (bulong ni James sa sarili)

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Samantala, sa bahay naman ng mga Alegre ay hindi magka-intindihan ang mga katulong kung alin ang uunahin sa mga inuutos ni Annie sa kanila.

Annie: Anu ba? Bakit ang tagal nyong ihanda ang ipangli-ligo ko? Wala na bang ibibilis yan? Yung mga damit ko? Kailangan ko pang pumili! Asan na ba yung magme-make up sa akin? Mommy!

Sigaw ni Annie. Nagmamadali namang pumasok sa kwarto ng anak si Mrs. Alegre

Mrs. Alegre: anu ba naman yan Annie! Pwede bang kung mag-uutos ka eh wag mong sigawan ang mga katulong?

Annie: thy're so slow mommy! Alam nyo namang nagmamadali ako diba? Baka mainip si James sa paghi-hintay sa akin!

Napa-iling na lang ang ina ni Annie sa tinuran ng anak nya.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Sinundo ni James si Annie sa bahay nito. Agad naman siyang sinalubong ng ina nito na ang-bilin pa na iingatan ang anak nito. Maya-maya pa ay bumaba na si Annie. Napaka-ganda talaga nito! Lalo na ngayon, ngunit bigla namang sumagi sa isip ni James si Devon na naka-suot din ng mga ganung uri ng alahas at mamahaling damit. Anu kaya ang magiging itsura nito? Siguradong mas maganda it okay Annie. Sinaway naman agad ni James ang sarili sa iniisip. Hindi na nga nya alam kung anu ang magiging reaksiyon ni annie sa sasabihin nya ditto, tapos kung anu-anu pa ng iniisip nya.

Annie: James? Are okay?

James: Yeah! I'm fine. Your stunning tonight Annie!

Annie: Only tonight?

James: Of course everyday you are! So shall we?

Naka-ngiting ini-abot ni Annie ang kamay nit okay James upang alalayan siya palabas ng bahay.

Mrs. Alegre: Take care Annie, James! Have a wonderful night!

Pahabol pa ng ina nito ng makasakay na sila ng sasakyan nya. Bigla namang parang na-guilty si James sa gagawin nya ng gabing iyon. Pero para naman ito sa ikaka-buti ni Annie. Lumingon siya sa kanyang kanan at dun nya nakita ang naka-ngiting si Annie. Wala siyang nagawa kundi ngumiti na rin sa dalaga.

 

 

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Kasalukuyang inaayusan si Devon sa isang parlor. Nag-hahanda kasi siya para sa isang pagsasalo-salo nilang magkaka mag-anak sa gabing iyon. Bukod pa dun, sa gabi ding iyon magpro-propose ang pinsan nyang baliw sa girlfriend nito. Kahit baliw ang tawag niya ditto at ganun din ito sa kanya, mahal na mahal nya ito. Dahil ito lang naman ang nag-ligtas sa buhay nya noong bata pa siya ng muntik na siyang malunod sa dagat. Kaya naman wala siyang nagawa kundi tulungan ito nang minsang ito ay humingi sa kanya ng pabor.

A year ago

PinsanF1(sekreto muna kung sino): devon! Devon! Nasaan ka! Ang pinak-maganda kong pinsan! Lumabas ka ngayon din!

Humahangosa na pumunta sa bahay nila ang pinsan nya isang hapon.

Devon: anung kailangan mo? At may pa punch-line ka pa dyan! Sabi ko naman sa-

Hindi na natuloy ang sinasabi nya ng bigla nitong hinawakan ang kamay niya at lumuho pa ito.

PinsanF1: Pinsan natatandaan mo pa ban g iligtas kita sa kamatayan noong bata pa tayo? Yung sa tuwing wala kang pamasahe, diba nili-libre kita? Sa cafeteria natin, diba noong natapon yung order mong goto, binili ulit kita at hindi mo pa nababayaran yun hanggang ngayon. Noong grade 6, hindi ko sinabi kay Emar,yung ka-barkada ko na crush mo siya at hina-halik halik mo pa bago ka matulog ang picture nya na ginupit mo galling sa wallet ko. At ngayon ito, kita mo naman minama-

Devon: hep! Hep! Anung meron? Huh? Katapusan na ba ng mundo at grabe ka! Talo mo pa ang Bombay sa isa-isa mo pa ang mga utang na loob ko sayo!

PinsanF1: talagang katapusan ko na!

Devon: Huh?! Bakit? Hala ka! Wag mong sabihin…….

At tiningnan nya ng masama ang pinsan. Alam na nito kung ano ang iniisip nya. Kaya naman binatukan siya nito!

PinsanF1: Hoy! Hindi noh! Anung akala mo sa akin? Easy to get?

Devon: May sinasabi ba ako?

PinsanF1: wag mo ngang ibahin ang usapan! (sigaw nito sa kanya)

Devon: At bakit ka naninigaw?

PinsanF1: Huh?! Sinisigawan ba kita? Hindi ah!

At muli pa siya nitong minasahe.

Devon: anu ba! Tigilan mo nga yan! Bakit mo nasabing katapusan mo na?

Kinuwento sa kanya ng pinsan nyang baliw ang lahat. Sa una ayaw pa sana nya sa plano nito pero wala na rin siyang nagawa. Alam nya kung gaano ka-importante ang bagay na iyon sa pinsan nya kya, sa huli pumayag na rin siya. Kaya eto sila ngayon. At eto siya ngayon, nasa parlor at nagpapa-ayos.

Chapter 20

Annie: wow James! This place is beautiful! It's Romantic.

Kitang-kita nya ang saya sa mga mata ni Annie ng makarating sila sa lugar na iyon.

Annie: Thank you James!

James: why thanking me? I didn't do anything for you!

Annie: No! you don't need to do anything. Like what I told you, just love me and leave to me the rest.

Niyakap pa siya nito. Wala siyang nagawa kundi yakapin din ang dalaga.

Annie: by the way James, is there anyone, who asked for reservation on this place other than us?

James: actually, Yes! Do you mind?

Annie: No! it's just fine! Anyway, I think they're far from us. So they will not disturb us, right James.

James: Ahmmm… I think we must eat now Annie.

Annie: Why in a hurry James? We have the whole night, do we?

James: The food will get cold.

Umupo na si James. Wala nang nagawa pa si Annie kundi sumunod dito. Bakit pa ba siya mag-eenarte, nandito na nga siya at kasama si James. Samantala si James naman ay kinakalma na ang sarili dahil kanina pa siya kinakabahan. "c'mon James, just say it straight." Bulong nya sa sarili.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Devon: Ahhhhhhh!!!!!!!!!!! Late na ako!

Gusto ng sumigaw ni Devon sa labis na inis sa sarili nya. Kung bakit ba naman kailangan pa nyang bumalik sa bahay nila. Kasalanan din naman niya. Sa lahat ba naman ng pwedeng maka-limutan, eh yung pinaka-importante pa para sa gabing iyon. Naku naman! Ang masama pa nito, ay hindi nya naitanung sa pinsan kung saang part eng restaurant na iyon ang venue. Masyadong malaki ang lugar na iyon. At sa nakikita nya, hindi lang ang pinsan nya ang nagpa-reserve sa lugar. Bahala na! inikot ni Devon ang lugar. Hindi talaga niya Makita kaya naman nag-tanung na siya sa mga staff ng lugar.

Devon: dapat pala kanina ko pa ginawa ang magtanung! Pero anung magagawa ko, naguguluhan na ako! Baka kasi ma-delay ang event dahil sa akin kaya hindi na rin ako makapag-isip na maayos! Aahhhhhhhh!!! Teka teka! Bakit ko ba kinakausap ang sarili ko! Hala bakit may dalawang hagdan dito. Kanan o kaliwa? Kaliwa na lang.

Ngunit ang lahat ng pagod at inis na kanina pa nararamdaman ni Devon sa pagiging late nya at paghahanap sa pina-reserve na lugar ngpinsan nya ay naglahong parang bula. Namanhid ang buo nyang katawan sa nakita! Sa panaginip nya lang nakikita ang tagpong iyon. Wala sa isip nya na magkaka-totoo ito.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

James: Annie, I have something to tell you.

Annie: what is it, JAMES?

Kinakabahan si Annie. Pero excited din! "Finally James, aaminin mo na sa akin na mahal mo'ko! Ang tagal ko nang hinihintay ang gabing ito", saad ni Annie sa isipan nya.

James: but first, I would like to thank you for everything that you did to me! I never expect it from someone, who I'm not close with. You're always there for me, whenever I need care and comfort!

Annie: James, I must be the one thanking you for allowing me to do those things for you. With that, you make me feel my importance. That my existence in your world is worthy. So what is it that you want to tell me?

James: You're a wonderful person Annie. You're beautiful, intelligent kind. Anyone can like or even fall-

Annie: James, stop complimenting me, please be straight to the point.

Bumuntong hininga muna si James bago nag-patuloy sa pagsasalita.

James: Annie, you deserve someone who will take care and love you all his life. You deserve someone who will treat you nicely and someone who can give you the same feelings you have for him. You deserve someone who will be there for you as long as he lived. Someone who is not half-hearted and can give you fully his love and care without any hesitations or second thought.

Annie: What you are trying to say is,

James: I can't be that someone Annie. I'm sorry.

Unti-unting nawala ang ngiti sa mga labi ni Annie. Agad namang hinawakan ni James ang kamay nito na naka-patong sa lamesa.

James: But I'm still here as your brother and Friend. I wi-

Annie: Friend? Friend? My brother? Anyone could be my brother James but not you!

James: A friend

Annie: I have lots of that! I think I need to go now. You can think about this, this whole night. I'll just tell my mom, that I'm not feeling well. So I decided to go home. Think it over James. Maybe you're just confused of what you truly feel for me! I know! I can feel it James! You love me! I know it! You need not hide it from me! And that's the reason why you choose this pl-

James: Annie, its not what you think. I don't love you! We do-

Annie: James, I forgive you, okay. Just think it over again. And lets talk about this tomorrow okay?

Tumayo agad si Annie at nagmamadaling umalis Nanginginig ang katawan nya at hirap na siyang huminga dahil sa pag-pigil sa luhang gusting dumaloy mula sa mga mata nya. Tumayo din si James at ang balak ay susundan si Annie. Ngunit napa-tigil si James ng biglang tumigil si Annie at nagmamadaling lumakad patungo sa kanya at walang ka-abog abog na hinalikan siya ni sa mga labi. Dahil sa pagka-bigla sa ginawa ng dalaga hindi agad naka-kilos si James para pigilan sa ginagawa nya si Annie.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Dahil na rin sa pamamanhid ng buo nyang katawan, nabitiwan ni Deon ang hawak-hawak niyang purse na nag-dulot ng ingay. Bigla namang parang nata-uhan si James sa nangyayari kaya nagawa nyang ilayo at patigilin sa Annie sa ginagawa nitong pag-halik sa kanya. Ang balak sana niya ay pagalitan si Annie dahil sa ginawa nito. Pero hindi na niya nagawa pa ng Makita nya kung saan nanggaling ang ingay na iyon. Nagka-salubong sila ng tingin ng lalaki. Ang mga tingin nito ang lalo pang nag-pamanhid sa buo nyang katawan. Ngunit ng mag-simula na itong mag-lakad patungo sa kanyang direksyon ay para naman may bumubulong sa kanya na lumayo na sa lugar na iyon. Kaya't walang anu-ano ay tumakbo ng palayo si Devon sa lugar na iyon na dala-dala ang mga luha na masaganang dumadaloy sa kanyang mga mata.

Chapter 21

kitang-kita ni James ang sakit at lungkot sa mga mata ni Devon ng magka-tinginan sila nito. Ngunit bukod dun, ay meron pa siyang nakikitang galit. Pero bakit? Bakit ito magagalit sa kanya? Di ba at ito nga ang gumawa ng kalokohan. Kasalukuyan syang nagmamaneho pauwi. Hindi na niya hinatid dahil matapos ang kanilang pag-uusap di nya alam kung kaya pa nya itong kausapin

sa restaurant

matapos maka-alis ni Devon biglang nag-salita si Annie.

Annie: what now James? Are you going to run after her? And then explain to her that you're not expecting to see her and what she saw is something she must not be mad about, thus it's nothing. Because I'm just your friend. And after that she will forgive you and you will be back at each others arms and lived happily ever after! That's what you are thinking right now, right James?

James: What are you talking about, Annie?

Annie: Cut it out James! You know what I'm talking about here! Ah! I know! You're thinking that I've no idea that you and Devon have a secret relationship while we are in the camp! Whoah! Shock? You don't know me very well Mr. james Greene! I have all the means to know anything I want to know.

James: Annie,

Annie: Now, tell me straight James. Tell it to me this time, with more honesty why that someone you are saying can't be you! Tell me!

Parang ibang Annie na ang nakikita ni James sa mga oras na iyon. Kitang-kita ang galit nito sa mga mata habang patuloy namang lumuluha.

Annie: Tell me, James! Tell me!

James: Annie, I told the reasons why!

Annie: No! no! you're not yet telling me any reason why.

Lumapit pa ito sa kanya at hinawakan siya sa magka-bilang kamay.

Annie: James, you see, I can forget everything you told me and what happen tonight. Just tell me those words I want to hear from you from the very beginning.

Pagsusumamo nito sa kanya.

James: You know I cant tell you that Annie.

Annie: Just tell it James. Say it James! Say that you love me the way I love you!

Sigaw ni Annie kay James habang umiiyak.

James: I can't. I'm sorry Annie!

Annie: I don't need any of your sorry James! What I need is you! Your love alone! I can exchange anything in this world for your love! Please, love me James! Love me!

James: Annie, you can't force someone to love you just because you love them. It's not love it's more of pity.

Isang sampal ang sinagot ni Annie kay James.

Annie: You're lying! It's not because you're not that someone. That you can't be that someone! The truth is you're still hoping that you and Devon will be the same again like before! But that's too impossible to happen! Now that she saw us kissing in this romantic place. All she can think is-

James: How did you know that Devon saw us? Don't tell me…

Annie: what you're thinking is true James! When I'm about to leave, I saw her coming , and the first thing that comes to my mind is that. If I can't have you, so does she!

James: You.-you!

Annie: what? Bitch? Jerk? Say it aloud James! Say it!

Kinalma muna ni James ang sarili at baka kung anu pa ang magawa nya sa babae bago mag-salita.

James: This will the last time, I'll be seeing you, Annie.

At wala nang iba pa, umalis si James sa lugar na iyon na galit na galit sa sarili at kay Annie.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Hindi na alam ni Devon ang ginagawa at kung paano naka-rating sa bahay nila. Basta ang alam nya sa mga oras na iyon ay sobrang sakit at bigat ng dibdin nya. Halos hindi siya maka-hinga. Hindi nya alam kung anu pa ang dapat gawin para lang mapa-gaan ang nararamdaman. Labis talaga siyang nasakatan sa nakita niya! Hindi pa rin pala niya kayang tanggapin ang kinahinatnan nila ni James. Seeing him, kissing Annie on that very romantic place make her feel too much jealousy! Too much pain!

Devon: baka nag-propose din!

Sa sinabi ay lalo pang lumakas ang iyak ni Devon. Alam nyang kulang ang isang gabi na iiyakan nya ang bagay na ito! Naka-tulugan na ni Devon ang pag-iyak. Pero kahit sa panaginip ay iyon pa rin ang nakikita nya! Kung gaano kasaya ang mga ito samantalang siya ay umiiyak sa isang tabi!

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Kina-umagahan, ginising si Devon ng isang katok sa kanyang kwarto

Deline: Devon, lumabas ka dyan may naghahanap sayo sa labas!

Sigaw ng ate nya!

Deline: at gusto ka ring kausapin ni Andrew!

Lumabas si Devon na hindi inaayos ang sarili kay ganun na lang ang pag-kabigla ng ate nya ng Makita ng itsura niya.

Deline: anung nangyari sayo?

Isang mapait na ngiti ang binigay niya sa ate niya bilang sagot. Kahit si Andrew na sa unang kita sa kanya ay galit nag alit. Biglang nag-bago ang ekspresyon ito sa mukha ng Makita ang itsura niya. Agad naman tinungo ni Devon ang pintuan para Makita kung sino ang naghahanap sa kanya. At muli na namang namanhid ang buo nyang katawan ng Makita kung sino ang taong nasa labas ng kanilang pintuan.

Annie: Hi! Goodmorning! Nagising ba kita? Sorry huh! Eto nga pala. Invitation para sa kasal naming ni James. Sana maka-attend ka! Yun lang bye!

Hindi na nito hinintay pang mag-salita siya. Agad-agad itong umalis at naiwan doon sa pinto si Devon na pakiramdam ay para siyang nauupos na kandila ng dahil sa nangyari. Kaya't hindi na niya namalayan na umiiyak na naman siya. Pati ang pag-lapit ng kanyang pamilya ay hindi na niya naramdaman.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Pabalik-balik si James sa paglalakad sa kwarto nya nang araw na iyon. Tanghali na siyang nagising dahil sa nangyari kagabi. Sa isang tawag mula sa isang kaibigan ang gumising sa kanya. Pero ang lalo pang nag-pa gising sa kanya ay ang tanung nito.

Ryan: Goodmorning James!

James: what now Ryan? (tanung ni James sa inaantok na paraan)

Ryan: I would like to confirm something from you.

James: What is it?

Ryan: my friend, there is an invitation which arrives this morning in our house and it state here that you and Annie is getting married!

James: What? Could you please repeat it!

Ryan: you and Annie is getting married. And I'm invited!. Wow! Im so ha-

James: That's not true! I have no idea where that invitation came from. But one thing I'm sure of. There will be no wedding that will happen between Annie and I.

Ang tawag na iyon ni Ryan ay nasundan pa ng maraming tawag. Kahit ang mga kaibigan niya sa ibang bansa ay naka-tanggap din ng invitation via e-mail. At kahit ang ate at daddy nya ay naka-tanggap rin! Alam nya kung sino ang may gawa ng lahat ng iyon! Kaso ang problema, hindi niya ma-contact kanina pa ang number na gamit ni Annie. At ganun na lang ang galit nya ng malaman na umalis na ang pamilya ni Annie ng umagang palabas ng bansa! Nalaman niya ito mula sa katulong nina Annie na nakasagot ng tawag niya.

James: What is she thinking!