Next

Oh gosh! Is this really happening? Ang bango!!!!!!!! Calm down Annie. Wag kang mag-pahalata! Smile lang. lumapit din sa kanila ni James si Ashsirt, na naging dahilan para mag-bago ang kilig na nararamdaman ni Annie sa inis dahil sa lantarang pagpa-pa cute nito sa binata.

Ashsirt: Ahmmmm.. James let Annie do that. Pahinga ka muna. You look tired na. (sabay punas pa sa pawis nito sa ulo, sabay tingin nito sa direksyon ni annie sabay ngiti na kinasimangot naman ng dalaga)

James: that's so sweet of you Ash, and thanks sa concern. But Annie really needs me here. (then James look at Annie na nasa side lang nya and flash a smile that no girl can ever resist. )

Si Annie naman, feeling get a point sa pag-stay ni James to help her against kay Ash na sa tingin nya ay hindi inaasahan ang sagot ng binata pa-tungkol sa imbitasyon nitong mag-pahinga instead of helping her. Annie knows that there is a silent war between her and Ash. And it concern James attention and affection. Annie Alegre is meant to become Mrs. James Greene. At hindi ang isang tulad mo na stranger ang makaka-sira sa future namin ni James. Isang maikling speech na ginawa ni Annie sa isip nya. Not knowing that Ash is also thinking the same.

 

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Kinagabihan, lahat ng campers ng bawat group ay inimbitahan ni Ms. Rica na mag-stay palibot sa campire. Para daw mas maging acquainted sila hindi lang sa mga groupmates nila, kundi pati na rin sa ibang campers. Bawat group ay hiningan ng isa o dalawang representatives para mag-perform sa harap ng lahat. Sa kanilang grupo ay sila ni fretzie ang napili ng mga ka-grupo nila. Fretzie is the first to perform. She did a dance. Natawa naman si Devon ng makita ang reaksyon ng kapatid nito. Napatampal pa ito sa noo, lalo na ng nag-flying kiss pa ang dalaga sa isang grupo ng mga campers na naroroon. Then it was her turn. Tinawag na siya ni Joe. Devon never performs in front of a crowd. Kaya ganun-ganun na lang ang kabang nararamdaman nya ng nasa gitna na siya. She calm down her heart beating so fast and condition her vocal chords at ang kanyang espirito!! Hahahaha! Pati espirito ko kinakabahan! ^_^

Devon: "I'm your average dreamer. I'm a true escapist.

Always expecting a Happy Ending. Maybe I've been

Watching too many movies. Maybe I should grow up

And start pretending. When I saw your face though

Everything was a slowmo. And I started wondering why?,……."

 

Kahit ka-kaba kaba natapos naman ng maayos ang pagkanta ni Devon. Everyone who were in that place were amazed on how Devon sing the song with emotions and soul with it. kung hindi pa pumalakpak si Fretzie at joe, hindi pa mahihimasmasan ang mga tao doon. Pero syempre you can't say that everyone who heard you sing will be honest with their reactions and comments. Some are just playing safe para magkaroon ng mapag-uusapan. Samantala nagkaroon naman si Devon ng bagong taga-hanga. Bukod pa sa isang taong matagal ng sumusubaybay sa mga kilos ng dalaga. Si james naman ay napapa-ngiti matapos kumanta si Devon. He never expect that the girl has the voice so exceptional that will move him like that. She's something. Really something.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Fretzie: Devs, grabe ka hindi mo manlang sinabi na may ganung boses ka. Eh, di sana naka-pag prepared ako ng bongang-bongga at hindi ako sana ako natulad sa mga tanang people kanina na nakaka-nganga sayo.! Gosh!

Devon: Anu ka ba naman. Parang sobrang big deal nung pagkanta ko. May mas magaling pa rin sa akin noh!

Fretzie: Hmpf! Magaling ka! And you'll be more better and good kung magpa-practice ka lagi.

Devon: Practice? Di na need yan. Past time ko lang ang pag-kanta. Di ko nakikita ang sarili ko na kumakanta para mabuhay at buhayin ang family ko.

Fretzie: Ay naku! Hindi dapat ganyan! Alam ko na, from now on, ako si Fretzie Melc ay official ng manager ni Devon Samaniego. Hahaah! Ang ganda pkinggan noh? ^_^

Iiling-iling na lang si Devon, Why not? Pwede ding sideline! ^_^. Nilapitan naman sila ni Ivan na nagpakita at nagpa-hayag din ng pag-hanga sa dalaga!

Ivan: Your great Devon. Really, really great!

Devon: Magkapatid nga kayo! Pero salamat. Nakaka-taba sa puso. Kayo ang kauna-unahang pumuri sakin! Salamt talaga!

Fretzie: Hmmmmm, not bad for your speech as a singer. Pwded pa nating i-improve yan..

Devon: Opo, manager.

Ivan: Manager? Huh?!

Fretzie: hay naku Kuya, wag mo ng alamin. Private matters ito, bawal sa mga fans. Tara na Devon, call na tayo ni Lolo Joe, bye bye kuya,bukas na lang ang autograph, okay? Baka sabihin ng ibang fans may favoritism kami. Masam sa image ni Devon. (sabay hila kay Devon palayo kay Ivan. Habang ang binata ay ngi-ngiti ngiti na naka-tingin sa dalawang babae na palayo sa kanya.)

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Malalim na ang gabi ngunit di pa rin maka-tulog si Devon, kaya naman napag-desisyunan niyang lumabas muna sa tent nila ni Fretzie na mahimbing ang tulog. Tinungo niya ang daan patungo sa isang maliit na lawa na nai-kwneto sa kanila ni Joe. Pwede namang pumunta doon dahil kasama yun sa area ng campsite. Siguro naman wala ng asungot akong makikita dito. Ang tinutukoy ay si James. Sa isang tumbang punong kahoy umupo si Devon malapit sa lawa. Napaka-ganda ng lugar kasama pa ang pagtama ng sinag ng buwan sa tubig ng lawa at ang malamig na simoy ng hangin. Pero wala pang limang minute ay may narinig na siyang kaluskos sa likuran niya. Pagtingin na sa pinanggalingan ng tunog ay nakita nya ang lalaking hindi nyang inaasahang naruroon rin.

Devon: What are you doing here?

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Chapter 6

James is not an outdoor type, kaya mahirap para sa kanya mahiga sa hindi kama. Kaya kahit anung gawin nya ay hindi siya makatulog. Nakaka-hiya nman kay Ryan kung bubuksan nya ang ilaw na meron sila para makapag-basa ng libro na ginagawa nya dati pa kapag hindi siya makatulog. Kaya naman napag-desisyunan niyang lumabas at map-pahangin sa labas. Sa katapat na puno ng kanilang tent umupo si james para magpalipas ng oras. Alam nyang tulog na ang lahat kaya di nya inaasahang makita ang isang imahe na naglala-kad patungo sa amy lawa. Dahil rin sa curiosity ay sinundan nya ito. nagulat na alng siya ng makita na ang sinusundan nyan ay ang babaeng ayaw na sana nyang makita pa dahil sa nakaka-takot ito. but once the girl sit on that tree on the ground and the light coming from the moon strikes her face, there is somewhat a force that makes his feet stay on the place he was hiding. It turns out that the place became more peaceful with the presence of that person. Kung hindi pa siya kinagat ng lamok ay hindi pa siya mata-tauhan. Na sa tingin nys sy wrong move, dahil nakita siya ng dalaga.

Devon: what are you doing here?

James: What are you doing here?(pag-ulit nya sa tanung nito)

Devon: Are you starting a fight? Are you trying to annoy me!

James: What? I'm doing nothing!

Devon: Yes you are!

James: If I have done something, what is it? I think you can't say that I'm commanding you, coz I'm not asking you to do anything. (depensa ng binata)

Wala namang maisagot si Devon. Tama ito! anung problema mo, Devon?

Devon: You repeat my question!

James: Is that really the issue here? I think I also have the right to ask.

Devon: Whatever! (sabay tayo ng dalaga)

James: where are you going?

Devon: Planet nemic!

James: is there such a place like that?

Devon: huh?! You don't know that place? (hindi mo alam yun? Eh dun galing si Piccolo, yung kalaban ni san Goku! Gosh! Kahit bata alam yun!)

James: I don't know that place. I never have been there. From what country or continent is that place?

Sa sinagot ng binata ay isang malakas na tawa ang sinagot ng dalaga. Kahit anung pigil ni Devon, eh hindi nya talaga mapigil ang kaka-tawa. Halos maiyak-iyak na ang dalaga sa kaka-tawa. Habang si James naman ay nakatitig lang sa dalaga na hindi naiintindihn sng dahilan ng pag-tawa ng dalaga. But strange he can't feel anything bad or embarrassment sa ginagawang pagtawa ng dalaga. Nae0enjoy pa nga nya ang nakikita at naririnig nya. That is strange.

Devon: Grabe! Sorry! Sorry! I really can't help myself from laughing. You really don't know that place? Or you're just playing jokes on me?

James: No! I've never been there! Swear! Can I ask what's funny? I really don't understand what's happening at this very moment and the reason why you're laughing so hard.

Devon: You! Because of you! (Giggles)

James: Me? Why? Can you please explain?

Devon: Nah! No need to explain. Don't worry it's not that bad. (Smile)

James: really? Okay! If that's what you want. By the way, we're not properly introduced, I'm James Greene and you are? (sabay abot ng kamay kay Devon)

Devon: Devon, Devon Samaniego (inabot naman ng dalaga ang kamay ni james. At the very moment their hands touch there is lots of something that these two individuals felt at the same time for the first time. Nervous, excitement, happiness, fireworks seem to be just around the corner at that very moment. But above all, these two individuals feel like it's something that they have done a long time ago. And it feels good.si Devon ang unang bumawi ng kamay sa binata)

James: Ahmmmm, are you not feeling cold?, here wear this, ( hinubad ng binata ang jacket na suot at pinatong sa balikat ni Devon. Akma namang aalisin ni Devon ang jacket pero maagap siyang npinigilan ni James) You need that.

Devon: Eh, ikaw? Hindi ka ba nilalamig?

James: I'm fine! I'm used with this king of temperature. It's much colder in Austria. (sabay upo sa kinau-upuan ni Devon kanina)

Devon: Talaga? Doon ka nakatira? (Lumingo si James kay Devon na masama ang tingin. At nakuha ng dalaga kung bakit) Sorry. Okay I'll translate it for you. I was shocked to know that you are from Austria. And I'm wondering how did you know about this camp? Are you on vacation right now?

James: You really want to know? (pag-tango ang naging sagot ni devon) I am not on a vacation. Actually I was on Austria when I learned about this camp. It was my Father who told me about this. I was hesitant at first, but later on I agreed with my Father's suggestion that I need a break. And maybe it's time for me to have a visit with my mothe's motherland. How about you?

Devon: Me? It was bcause of my friend, Marcus that's why I'm here. I really don't like to join this camp, because I believe that I don't belong here. But my family insisted and so here I am!

James: why did you say that you don't belong here?

Devon: ^_^ (look at James and smile then look at the moon) It is that, I'm nothing compare to the people here. That's what I believe before, but those people I'm referring are the one who makes me change that kind of thinking.

James: Am I one of those? (napatingin si Devon kay James dahil sa tinanong nito at maging ang binata ay hindi makapaniwala sa tinanung sa dalaga.) maybe not. (balewalang sagot ng binata sa sariling tanong)

Devon: hmmmm.. maybe! We'll see.

James: Huh?!

Devon: It's nothing. Lets go! We still need to wake up early tomorrow.

Tumayo na ang dalaga at sumunod naman si James dito ng malapit na sila sa kanya-kanyang tent, ay ibinalik na ni Devon ang jacket sa binata at nagpasalamat. It is indeed a wonderful start of a new beginning for both individuals who have a bad start. A brand new friendship and a vision of a good future. Pero sa mga oras na iyon ay hindi lang saya ang nararamdaman. Dahil sa di-kalayuan ay ang kalungkutan na mababanaag sa mga mata ng isang nilalang na sa simula pa lang ay pinagmamasdan na ang tagpo sa tabi ng lawa. Ngunit di rin nagtagal ay napalitan ng determinasyon.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Chapter 7

James: Aachooo! Sh--!

Ryan: Dude. Are you okay?

James: Yeah, I'm just fine. It's just a little cold. I just need to drink water. Aachooo!

Ryan: wait here, I'll just tell Ms. Vana about this. (pipigilan sana ni james si Ryan pero nakatakbo na ito agad. Maya-maya lang ay pumasok ito sa tent kasama sina Annie at Ashsirt)

James: What are you doing here?

Annie: We heard from Ryan that you're not feeling well. (sinalat pa nito ang noo ng binata)

James: I'm just fine Annie, don't worry about me.

Ashsirt: Here james, eat this first then drink this medicine Ms. Vana gave us for you to drink(tinabig pa nito ng konti si Annie para makalapit sa binata)

Ryan: You're lucky, my friend! You have two beautiful nurses here. Oh my! My head is aching, I think I'm going to have a fever(umakto pa ito ng talagang parang masama talaga ang paki-ramdam)

Ashsirt: is that so Ryan, wait I'll call Jasmine, she will take good care of you for sure. (Jasmine, is one of their groupmates na halatang may crush kay ryan. Na ikinai-inis naman ni Ryan. She's too showy with her emotions! And I don't like a girl with that kind of behavior sabi pa ng binata)

Ryan: Never mind! I can take care of myself.

Kinain na ni James ang pagkain na dala ng mga kasama, he was about to drink the medicine, when he heard a familiar voice outside their tent.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Late ng nagising si Devon ng umagang iyon. Puyat siya hindi dahil sa oras ng pagtulog nya, kundi sa kung ano ang nangyari ng nag-daang gabi. Nagising lang siya sa ingay na narinig nya sa labas ng tent. Nag lumabas siya ay sina Joe, Fretzie, Jeline, Carol ang nag-uusap usap sa labas.

Fretzie: Goodmorning sleepy head!hows your sleep my dear?

Devon: Goodmorning Charming, okay lang naman. Goodmorning din pos a inyong lahat! Anung atin?

Joe: Same to you, devon. May nabalitaan kasi kami na may sakit na camper galling sa kabilang grupo.

Sa pag-kasabi ni Joe na "may sakit na galling sa kabilang grupo "ay bigla na lang na kinabahan si Devon na hindi niya alam kung bakit.

Fretzie: Grabe naman yun! Ang aga ng may-sakit issue nay un. Bakit daw lolo Joe nagkasakit?

Jeline: Baka naman sakitin talaga.

Carol: eh, diba merong medical test bago maka-pasok dito officially. So kung sakitin siya, dapat hindi siiya nandito? Tama po ba, master Joe?

Joe: May point ka dyan Carol. Hindi ko pa alam exactly kung sino ang may sakit basta ang alam ko, eh galling sa grupo nina Vana. Kaya nga, ng malaman yun nina Ms. Rica, she advise na from every group, dapat magpadala ng anything to help the poor kid na gumaling.

Fretzie: Ay tamang tama! I suggest na ang ipadala natin si Dev's sa kung sino man ang may sakit na iyon!

Devon: Huh?! Bakit ako? Muka ba kong manggagamot?

Carol: OO nga naman, Fretz, anung gagawin ni Devon dun, unless may pagka-albularyo itong babaeng ito? meron ba?

Devon: Sus kop o! malu-lurkey ako sa inyo!

Fretzie: anung gagawin ni Devon? Eh, di aawitan niya ang may sakit ng-

Jeline: na ano? Tanging yaman? (putol nito sa sasabihin ni Fretzie)

Fretzie: grabe ka naman! Hindi yun! Masyadong sad. Dapat lively, tulad ng…ahmmmmmm (umakto pa itong nag-iisip na sinabayan pa ng dalawang babae)

Tatlo(Fretzie, Carol, Jeline): Run devi Run! (nagkatinginan pa ang mga ito sabay tawa)

Joe: hay naku! Puro kayo kalokohan! Ikaw Devon, may naiisip ka bang pwedeng i-abuloy este ibigay?

Devon: Pati naman ikaw kuya Joe, puro kalokohan! Eh, anu po bang sakit?

Joe: di ko nga alam. Kahit anu na lang siguro.

Devon: Baka sipon lang po! Gagawa na lang ako ng lemonade. Meron po ba dito nun? Kung wala eh kalamansi na lang.

Matapos mai-prepare ni devon ang kalamansi juice, tinawag na nya si Joe, at ang lolo mo eh siya na rin ang inutusan na mag-dala ng juice sa taong may-sakit! Buti na lang napa-payag nya si Fretzie na sumama sa kanyang delivery task sa kung sinu man ang may-sakit na iyon. Nakasalubong pa nila si Ivan sa daan.

Ivan: Good morning ladies!

Devon: Good morning din, Kuya Ivan ( smile)

Ivan: Devon, don't call me "Kuya", I feel like I am too old for my age.

Fretzie: why kuya? Your old na naman talga diba? (sabay tawa nito)

Ivan: Old? Is 19 that old for you?

Devon: 19? Grabe ka naman Fretz, di pa naman pala ganun ka-tanda kuya mo. Okay po sir Ivan, heheheh, Ivan pala. I'll not call you Kuya, instead hyung-nim.

Ivan: argh! That still mean elder brother!

Fretzie: Kitams! Even devon think you are old na dear brother! Tsktsktsk!! ^_^

Devon: Fretz! Just kidding, okay I'll call you Ivan.

Ivan: how about, "Oppa?"

Fretzie: Naks! Naman Kuya. Kelan pa tayo naging mga koreano at koreana?

Devon: hehehhe, cute nga eh! Oppa, ivan! ( smile to Ivan)

Fretzie: Hay naku! Tara lets na nga!

Nauna ng lumakd si Fretzie sa kanila ni Ivan, samantalang sina Ivan at Devon naman ay nasa hulihan nito. Kinuha rin ni Ivan kay devon ang dala nitong juice at sinamahan sila nito papunta sa taong may sakit. Sinalubong sila ni Ms. Vana na alam na ang kanilang pagdating at dinala sila sa tent na kinaroronan ng kanilang pakay. Nang nasa may labas na sila ng tent ay nagsalita si Ms. Vana

Vana: Maraming salamat sa pag-punta nyo. Pasensya na sa abala.

Devon: Naku wala po yun. Masaya po ang tumulong. Masarap sa pakiramdam.

Diretso na silang pumasok sa tent na iyon kung saan naroroon ang apat na tao. Dalawang babae at dalawang lalaki na pawing nabigla sa kanilang pagdating. Pero hindi lang ang mga ito ang nagulat, maging siya ay nagulat din lalo na ng makita kung sino ang taong pinuntahan nila. Kaya ba ako kinabahan kanina? Saad ni Devon sa kanyang isipan.