RESET

By: Zephy

Fan-made Love Story for James and Devon

Prologue

Sa pangalawang pagkaka-taon na muling nag-kita sina james at Devon, napatunayan na ng dalaga na meron talagang mali sa binata. Bukod sa hindi man lang ito nag-react ng ipakilala sila sa isat-isa ni Kyra. Wala man lang itong naging sagot sa sunod-sunod nyang tanung kung bakit parang wala man lang paki-alam ito sa naging pag-sasama nila sa Camp site noong nakaraang taon ng mapag-solo silang dalawa. Na ganun-ganun na lang ba itong makaka-limut sa masasayang araw at memories they've shared during the summer camp. Hindi na umaasa pa si Devon na tutupad si James sa mga pangako nito sa kanya, pero kahit man lang sana bilang isang mabuting mag-kaibigan, pakitungohan sya nito ng maayos. Isang buwan din silang nag-kasama at talagan napaka-caring nito sa kanya. He even gave her his bracelet na most treasured thing sa buhay ng binata. Devon concluded, James had forgotten about her totally! In short Amnesia!!!!!!!

 

Chapter 1:

    April 3, 2010, Summer Camp sa Pampanga. Yearly activity na sponsored by the Big Brother Company para sa mga selected na teenagers sa buong bansa. Hindi basta-basta ang summer camp na ito. Unlike the other camp, this is more fun, exciting and adventurous. Iba-ibang tao kasi ang magkikita at magkakasama dito. From different group in the Society. At dito magsisimula ang lahat ng dapat simula.

 

Lynda: Devon, nandito si Marcus, hanap ka! Pasok ka ijo, nasa likod-bahay ang dalaga ko.

Marcus: Salamat po, tita. (tuloy-tuloy si Marcus sa likod-bahay at nakita ang kaibigan na busy sa pagi-gitara habang nasa duyan.) Uy!

Dahil sa ginawa ni Marcus, muntik ng mahulog sa pwesto nya si Devon. Kaya naman, galit na binalingan nito ang taong nang-gulat sa kanya.

Devon: Anu bang problema mo? Gusto mo ba akong mabalian ng buto, balakang, sakong at tuhod?

Marcus: Chillax lang Devy, masyado ka kasing hocus-focus sa ginagawa mo. Nag-cocompose ka?

Napangiti na lang ang dalaga sa huling sinabi ng kaibigan. Kilalang-kilala talaga siya nito.

Devon: Opo! At dahil sa ginawa mong pangu-gulat, nakalimutan ko na lahat ng lyrics!

Marcus: At anu namang kinalaman ng pangu-gulat ko? Eh kung habang nag-iisisp ka ng lyrics e h sinusulat mo, eh di sana kahit gorilla pa ang mangulat sayo hindi mo makaklimutan, tama?

Devon: Ewan ko sayo! Bakit ka nga pala nandito? Mangu-ngutang ka? Sabi ko naman sayo puro cheke ang meron ako, mahirap pabaryahan.(sabay kindat sa kaibigan)

Marcus: Anung akala mo sakin, poor? Tumigil ka nga. Hindi yan ang pinunta ko dito. Here, basahin mo.!

Isang poster ang ini-abot sa kanya ng kaibigan. "2010 Summer Camp, Pampanga: Come and Experience your unforgettable Summer this Year! "

Devon: Oh, anung gagawin ko dito?

Marcus: Yan? Pwedeng ulamin yan. Igisa mo, o di kaya Pakbet, ikaw anung trip mo? ( Sabay batok kay Devon) Anu ba sa palagay mo ang ginagawa dyan? nakita mo ba itong salitang "Audition", yan ang ginagawa dyan, gets?

Tatawa-tawa naman si Devon habang pinaki-kinggan ang litanya ng kaibigan. Lalo ng nung tinuro pa sa kanya ang salitang "Audition".

Devon: Marc, alam mo namang hindi ko hilig ang sumali sa mga ganito. Pang-mayaman lang yan. Hindi ako belong!

Marcus: At sino namang nag-sabi sayo na for rich kids lang ito? Ha? Kaya nga may "Calling All Aspiring Teens". May "all" diba. At hindi "Rich Aspiring Teens". (sinabayan pa nito ng hand gestures)

Devon: Kahit na! Anu namang gagawin ko dyan? magsasayang lang ako ng oras, panahon, energy, at pera! At siguradong marami ang pupunta dyan, kaya di ko sigurado kung makakasama ako sa mapipili.

Marcus: Kaya nga merong salitang, "Try and Try" diba? Anung masasayang? Walang masasayang dito! Laat ng iyon worthy para sa magiging experience mo, at kung anung pwede pang mangyari sayo after the Camp. Sira ka talaga!

Devon: Eh yun na pala, di ikaw na lang sumali!

Marcus: At pilosopo ka pa? Alam mo namang may summer class ako di ba? Sumali ka na kasi!

Devon: Di papayag si mama! Ngayon na nga lang ako makakatulong sa mga gawaing-bahay tatakas pa ako.

Marcus: Si tita lang ba iniisip mo at ang mga gawaing bahay? Sige ako na reresolba nyang bagay na iyan. Susme! Simpleng Bagay lang pala ang pinoproblema. Leave it to me! (Sabay talikod kay Devon ng kaibigan)

Devon: Hoy, Marcus! Anung gagawin mo? (hahabulin n sana ni Devon ang kaibigan ng tawagin sya ng ate nya sa kusina)

Deline: Devon, punta ka muna dito sa kusina, tulongan mo kami dito sa pagluluto!

Devon: Opo! Andyan na! (dire-diretso an si Devon sa kusina, Bahal kang Marcus ka! Hindi ako sasali dun!)

 

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

James: "2010 Summer Camp, Pampanga: Come and Experience your unforgettable Summer this Year! " what is this dad? (Tanung ni James sa daddy nya, habang hawak ang isang poster na iniabot nito sa kanya, pag-pasok s kwarto nya)

Melch: Didn't you just finish reading it? So whatever you understand about it, and that's it! Anyway, the poster has all the details you want to know. (sagot ng Daddy nya sa kanya, while eating ice cream) Rocky Road ice cream, really rocks, don't you think son? (dugtong pa nito)

James: Dad, I don't have time for this kind of stuff. Can't you see? I'm busy! Though its summer, I still have school works to do! And take note, this will be in the Philippines. So I really can't join.

Melch: Yeah, yeah. Busy! That's why I want you to join the Summer Camp. I want you to loosen up. You've been very busy this past year, and I think you really need a break. I asked your sister about it, and she also think that this is a good idea. About the place, don't you think it's a good idea to visit some of our relatives there? Just think about this as an early gift from me, on your birthday.

James: Planning ahead before asking my consent? That's not you, Dad. (James know his father a lot. Hindi ito mahilig mag-desisyon ng basta-basta ng hindi nito nakaka-usap silang magka-kapatid )

 

Melch: James, don't take this as disadvantage on your side, think it on another way. We just want you to relax. Please, think about it! We're not forcing you to join. We are asking if you can. This is also for you. But whatever your decision is, I'll accept it! Think about it, please!

What will I do? Halatang-halata naman na gusting-gutsto ng Dad nya na sumali sya dito. Muli pa nyang binasa ang laman ng poster na iyon. Pero teka? Paano nakakuha ng poster na iyon ang Dad nya? Paano nga kaya? If there's a will, there's a way! Napa-buntong hininga na lang ang binata. Mukhang mag ce-celebrate sya nang birthday nya na hindi kasama ang mga kaibigan nya.

 

Sa bahay ng mga Alegre

Annie: Mom, did Uncle Melch receive the poster? Did he?

Zandra: Yes, sweetie, I've emailed it to him last night. He said that he will consult James about it.

Annie: Do you think James will come? I hope he will! That would be more fun if he will join the Camp. I can't wait to see him again!

Zandra: Don't expect too much sweetie, you know how busy, James is? Alam mo naman kung gaano kaseryoso yun sa buhay. I can even remember when the two of you were young. Kung hindi pa sya kausapin di sya sasagot.( Sinabayan pa ng pa day-dream effect ng mommy nya ang mga sinabi nito.)

Her mother was right. James is a kind of guy, na hindi basta-basta nakikipag-usap. Lucky to her dahil bestfriend ng Daddy nya ang Dad nito, kaya naman may advantage kasi lagi nya itong nakikita sa tuwing sinasama siya ng dad nya sa bahay ng mga ito to play billiards noong mga bata pa sila. Seven years old na si james ng mapag-desisyunan ng Dad nito na sa Austria na lang mamuhay. She cried a lot when James left. He was her First Love! Kahit na hindi sya masyado nitong kina-kausap, still those moments na magkatabi sila at magkasabay na kumakain is the most treasured memories of her childhood until today.

Annie: He will come! That's for sure mommy! (At hindi na kita hahayaan pang umalis na hindi nagiging tayo James! Nangi-ngiting saad ni Annie sa isip nya.)

 

Chapter 2

Devon: Mama, sigurado kayo sa ginagawa natin? Baka naghahalucinate lang kayo? Oh baka naman kinulam kayo ni Marcus para payagan ako? (Sunod-sunod na tanung ni Devon sa mama nya, habang nag-eempake sila ng mga gamit nya na gagamitin sa camp)

Lynda: Devon, pang-ilang beses mo na bang naitanung yan sakin? Noong una, bago tayo pumunta sa Pampanga. Tapos sunod noong nasa Pampanga, tapos maraming beses pa. at hanggang ngayon yan pa rin ang tinatanung mo? Nakapag-audition ka na at lahat, natanggap ka na, hindi ka pa rin makapaniwala na payag ako ang tatay at mga kapatid mo? Grabe kang bata ka!

Two Weeks ago, pag-katapos syang kausapin ng kaibigan nya, eh tinutoo nito ang sabi na ito na ang bahala sa mama nya. Kaya iyon, kinagabihan, kinausap siya ng buo nyang pamilya habang kumakain tungkol sa Camp, at hindi siya ng mga ito tinanung kung gusto ban yang pumunta, basta na lang sinabi na pupunta sila ng Pampanga, ng mahal nyang ina para mag-auditon. At dahil ang papa na nya mismo ang nag-sabi, hindi na sya nakatutol pa. At swerte naman nya, nakapasa sya sa First hanggang sa last level ng audition. Kaya talo pa nya ang nanalo sa Pageant habang pinagmamalaki ng pamilya nya. Haaaaay! Bakit kaya ang sarap sa pakiramdam pag-alam mong napapasaya mo ang pamilya mo.? Ito na lang ang tumanin sa isipan ni Devon habang pinagmamasdan ang pamilya nya na tuwang-tuwa sa nangyari.

Devon: Baka lang kasi magbago bigla isip nyo nina papa. Alam nyo na? ma-miss nyo 'ko?

Deline: Ayun naman pala, mag-dadrama ka pa dyan! wag kang mag-alala, hindi ka naming ma-mimiss. Sobra lang. Kaya ayusin mo sarili mo dun! Wag kang magpa-pa api sa kahit sino dun! Mag-kamatayan na kung magkamatayan!

Lynda: Anu ka ba naman Del, kung anu-ano ang pinagsa-sabi mo dyan sa kapatid mo. Devon, alagaan mo sarili mo dun huh! Kakain ka sa tamang oras. Sige na, andyan na sa labas yung sundo mo.

Isang bus, ang naging sundo nya ng araw na iyon papuntang Camp Site. Kaya hindi na siya nabigla ng nakita nya ang iba pang maka-kasama nya buong summer. This is it! This is really is it! Ajaaaa!!!!!!!!!!! Bulong ni Devon sa sarili. Humanap na agad siya ng mapu-pwestohan. Pero mukhang puno na sa unahan. Kaya yun, dun na lang siya sa pinakang-dulo. Na may natutulog pa lang isang tao. Isang tao na gigising sa natutulog nyang puso.

Zandra: Annie, what keep you so long, malapit ng dumating yung bus na susundo sa iyo. Sweetie bumaba ka na dyan.! (Tawag ng mommy nya sa kanya. Pero walang ganang bumaba si Annie. Wala kasing balita kung darating ba si James o hindi)

Annie: Mommy, I'm not going anymore! James is not coming! (sigaw ni Annie buhat sa kanyang kwarto. Naka-empake na siya kahapon pa. pero kaninang umaga wala pa rin siyang balita kung dumating na ba si James o hindi. Wala nga siyang nabalitaan sa mommy nya kung nag-audition ba ito o hindi.)

Zandra: Annie, bumaba ka na dyan. Sino ba ang nag-sabi sayo na hindi kasali sa Camp si James? Two weeks na silang nandito. James had passed the audition. Kanina pa nakasakay sa bus si James. His Dad texted me, na kaa-alis lang ng bus na sumundo kay James sa hotel na tinutuluyan nila.

Annie: Really? Is that true mom? (patakbong lumabas si Annie sa kwarto nya. Dali-dali nyang kinuha lahat ng naka-empakeng gamit nya at dinala ito sa gate to wait for the bus. And to wait for her future, James)

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Sa Bus

James: yeah.. this is it! haay………… what a boring day! (Saad ni James sa kanyang isip. Kasasakay alng nya sa Bus na magha-hatid sa kanya sa Camp Site sa Pampanga. Excited na Excited pa ang daddy at kapatid nya ng gisingnin siya ng mga ito kanina mula sa pagkaka-tulog. Tulog? Naka-tulog nga ba siya? Simula pa alng nang nag-daan na gabi, din a siya maka-tulog at hindi nya mawari kung bakit. Hindi naman siya excited. Di nga ba?)

At habang nagmu-muni muni si James ay isang Meztizang babae ang lumapit sa kanya sa kinau-upuan nya sa likod na parte ng bus with that charming smile. She's cute! And she seems familiar.

Annie: Hi James! It's nice to see you.

James: she knows me? H-hi? Ahmmmm, Ms, do we know each other? I'm sorry, I'm not into remembering people.

Annie: that's just fine james. I'm used to it! And yes, we know each other! I'm Annie Alegre, the only daughter of Alejandro Alegre and Zandra Alegre. Your dad and my dad are best friends. We used to play, when we were young, remember?

James: So, that's why you look familiar! Yeah, you're the kid uncle A was always with when he visits us. You look more a young woman now, Annie. You look great.

Annie: parang gusto kong sumigaw!!!! Is james really saying those words to me! Sa tingin ko hindi ako mahihirapan sa plano ko. (A winning smile appear on Annie's lips.) pero dapat hindi ako magpahalata! Sige James, uupo na ako dun sa pwesto ko. Gusto mo bang lumipat ng pwesto? Baka kasi di ka komportable dyan?

James: No! I'm just fine here. Suit yourself! Nice meeting you again Annie,(sabay pikit ng mata ni James)

Annie: Same here James, this going really great! (umupo na si Annie sa pwesto nya three seats away from James)

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Devon: paano kaya ako makaka-upo dito? Eh sinakop na nitong mukong na ito yung buong upuan. Gisingin ko kaya? Pero kawawa naman, mukang antok na antok.

Habang di malaman ni Devon kung ano ang gagawin sa lalaking tulog sa pu-puwestohan nya sana, isang pares ng mga mata naman ang di-kalayuan ay nagmamasid sa kanya.

Joe: Ms, may problema ba? Naku naman! Itong kano na ito dito pa bumant ng tulog. Dyan ka ba sana uupo?

Devon: Dyan sana , kaso naman, yan oh!

Joe: Gisingin kaya natin? Heheheh ^_^

Devon: Wag na! dito na lang ako sa baba. Baka mang-balda pa yan. Tumalsik pa tayo sa Pluto. Hahah ^_^

Joe: Joe, nga pala. Camper ka din?

Devon: Ah, OO. Kaw din?

Joe: Dati. Administrator na ako ngayon. Level up kunbaga. Hihi ^_^

Devon: wow! Congrats! Pa-burger ka naman dyan. ^_^

Joe: ayaw mo naman sigurong dumating sa Pampanga na nakatayo ka lang dyan? Dun ka na lang sa pwesto ko sa bandang una.

Devon: Huh?! Paano ka? Nakaka-hiya naman.

Joe: Susme! Nahiya ka pa! alam mo bang, pag-pasok mo pa lang kanina sa bus na iti, parang lumukso na yung dugo ko?

Devon: Lumukso? Buti di nahulog sa bus?! ^_^

Joe: lokong bata 'to! Kunbaga, parang magaan na yung loob ko sayo. Mukhang ka kasing mabait. Mabait ka nga ba? Hehe, Peace, kapatid!

Devon: Mabait ako lalo na pag-busog…..

Joe: grabe! Tama na nga! Di ka ba nangangalay? Kanina pa tayo nakatayo? Upo ka na dun. Hayaan mo na ang kano na ito. Excited siguro kagabi!

Tulad ng sabi ni Joe, dun nga umupo si devon sa unahan. Habang iiling-iling pa rin si Joe na tinitingnan ang lalaking umukopa sa pwesto sa likod. Samantala, ang mga pares ng mga mata na kanina pa nakamasid kay Devon, ay aliw na aliw sa nasaksihang eksena sa pagitan ni Devon at Joe. She's kind and easy to go along with! She's friendly even to strangers. Nangi-ngiting sabi sa sarili ng taong kanina pa pinag-mamasdan si Devon.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Rica: Good Evening Campers! I'm Rica Sarmeinto, your Overall Camp Administrator. Thank you for giving your time to join this 2010Summer Camp here in Pampanga. Like what you have read on the commercial ads and posters, this summer camp will give you, your unforgettable experience that for sure will become one of your treasured memories. For now, we will all sleep here in the lodging house of the site. Ladies your rooms will be the next floor. For the gentlemen, these bedrooms are for you. Your room numbers are written in your pass cards. But starting tomorrow, until the end of the camping period, we will sleep outside using the tents provided to us by our sponsors. Other matters will be explained tomorrow. For now, let's all have a good night sleep and prepare lots of energy for tomorrows activities. Thank you!

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Chapter 3

Devon: Grabe! Ang haba nang speech. Hmmmmmmm.. asan na ba yung kwarto ko, room….. Ayun! Gotcha! Room 19! Makaka-tul---- Ay kabayong dagat!

Babalikan pa lang ni Devon ang mga iniwang gamit sa mesang pinag-patungan nya, nang bigla siyang may naka-bunguan. Muntikan na siyang tumalsik kung hindi lang siya agad nitong nakapitan sa braso. Para siyang namantanda ng makita nya kung sino ang naka-kapit sa kanya. Kaya agad-agad nyang binawi ang braso nya dito. In front of her was a man, with blue-green eyes, fair skin, pointed nose, tall, handsome and most of all with an exceptional smile. Kahit siguro sinong Eva mahi-hipnotismo sa kung ano mang merongsa lalaking ito. Ngiti pa lang ulam na!

Ivan: okay ka lang ba?

Hindi mapigilang ngumiti ni Devon sa paraan ng pag-kakasabi ng lalaki sa tinanung nito sa kanya. May accent! Porenger sigurado!

Ivan: is there something funny?

Devon: Hala! Naasar yata! No! wala! Nakaka-amuse lang the way you said those words! Amazing! (sabay ngiti ni Devon)

Ivan: Funny, right! I'm trying my very best to speak in Filipino. I'm sorry if its sound bad. (sabay kamot sa ulo )

Devon: Anu ka ba! Hindi naman kita pinagta-tawanan dahil baluktot yung tagalog mo! Kaya nga nakaka-amuse ang sabi ko diba? Gets?

Ivan: (smile)

May sasabihin pa sana si Ivan ng biglang bumukas ang kwartong gagamitin nya,at lumabas ang isang meztizang babae na kasing-tangkad lang nya. Pareho ito ng kulay at mata sa lalaking kausap nya.

Fretzie: Kuya, do you it? (Talking to Ivan)

Ivan: Yeah, here. (sabay haggis ang isang maliit na kahon sa babae)

Fretzie: Sino siya? Kakilala mo?

Ivan: Ahmmmm.. actually no,

Fretzie: Huh?! Your talking to her and yet you don't know her?

Ivan: how did you know that we are talking? Are you eavesdropping?

Fretzie: Of course not! Your both facing each other, anu pa ba iisipin ko? Hmpf! By the way Ms, anu pangalan mo?(baling nito sa kanya)

Devon: Devon, Devon Samaniego.

Fretzie: I'm fretzie, Fretzie Melc, and he is my dearest brother Ivan Melch. Ngayon lang yan dito sa Pinas, di kasi sumama samin nung lumipat kami diot sa Pilipinas ng Mom and dad namin. Kaya pag-pasensyahan mo na kung baluktot mag-tagalog yan. Pero on process na naman ang Filipino lesso-

Hindi na natuloy ang sasabihin ni Fretzie ng tumikhim si Ivan at tiningnan ng masama si Fretzie. Samantalang siya ay hindi mapigilang ma-"amuse" ulit sa babaeng ito. mag-kapatid nga. Parehong interesting saad ni Devon sa isip nya.

Ivan: Sis, don't you think that you telling her too much? And worst it's about me! I'm sorry Devon, she really can't hold of her mouth when she start talking.

Devon: Okay alng. Ang cute nga eh. ^_^

Freatzie: Really? I like you na.! (sabay belat sa kuya nito) by the way anung room number ka? At ikaw Kuya, bumalik ka na sa quarter nyo. Thank you dito!(tinaas pa nito ang kahong inihagis dito ng kapatid) Muawh!! Nyt nyt kuya Ivan.

At walang sabi-sabing hinila siya nito sa kwarto nila.

Devon: Teka-teka! Bakit dito mo ako dinala?

Fretzie: dito ang room mo di ba? O mali ako?

Devon: dito!

Fretzie: kitams! I'm really great! Haha^_^

Magtataning pa sana si Devon, pero nahiga na ito at pumikit na ang mga mata. Grabe! Kaka-iba nga ang mga tao dito! Malu-lurkey ako! Pero interesting! Hmmmmm……… nagkaka-ideya na ako na mage-enjoy ako dito!!!!! Sana nga! Good night Devon! Good night Earth! Good night Moon! Good night stars!